وداع با بابابزرگی 1391/3/15

روی یک تخت چوبی "بدحال "چشمهایی که گودتر میشد

اشکهایی که حلقه می بستند"قرصهایی که بی اثر میشد

صبح یک روز گرم تابستان "آخرین سرفه در فضا پیچید

آخرین برگ از درخت افتاد پدراآماده ی سفر شد

                            چه شبها تا سپیده درد کشیدی                                           

                            ندای یا علی "یا رب کشیدی

                            بخواب آرام پدر  جان در مزارت

                            که پایان شد تمام دردهایت                                          

                                                                          که پایان شد تمام دردهایت

سلام نازگلم

 میدونم وقتی که بزرگ میشی و این پست میخونی هیچ تصویری از بابابزرگت توی ذهنت نمونده 

آخه تو بیست ماه بیشتر نداشتی که بابا بزرگی ما رو تنها گذاشت و برای همیشه از پیشمون رفت اصلا  

هم دوست نداشتم که تو وبت خاطره ی غمگین بذارم ولی بابا بزرگی نمونه ی یک انسان کامل 

بود حیفه که ندونی .آذینم بابا بزرگی واقعا عاشقت بود

وقتی که رفت خیلی اذیت شدی و مدام سراغش میگرفتی 

نازدونه ی  من  بابا بزرگی  خیلی دوستت داشت  وقتیکه کنار هم بودیم پیش کس دیگه نمیرفتی حتی تو

آغوش منم نمیومدی.ایکاش الان اینجا پیشمون بود خیلی دلم براش تنگه .

میدونم که بابا بزرگت برای عاقبت بخیر شدنت خیلی دعات میکنه 

                                      روحش شاد ویادش گرامی